Menu Góra

 Nazwy miejscowości i przysiółków miasta i gminy Syców

Ustalanie i zmiana nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych ma w Polsce długą tradycję. Już w okresie międzywojennym stwierdzono potrzebę nadania tej problematyce wymiar formalnoprawny, by móc uporządkować nazwy miejscowości odziedziczone po trzech zaborach.

W tym celu uchwalono rozporządzenie (z mocą ustawy) Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 października 1934r. o ustalaniu nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych oraz o numeracji nieruchomości (Dz. U. Nr 94, poz. 850 z późniejszymi zmianami), które mówiło, iż w stosunkach publicznych wolno używać nazw miejscowości jedynie w brzmieniu urzędowym, ustalonym w trybie tego rozporządzenia. W 1948r. rozciągnięto ten zapis również na obiekty fizjograficzne.

Zasadę powyższą („Podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium RP są obowiązane używać urzędowych nazw (...)”) utrzymała także ustawa z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych (Dz. U. Nr 166, poz. 1612 z późn.zm.), która zastąpiła rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 1934 r.

Ustawa ta, podobnie jak poprzednia regulacja, powierzyła czuwanie nad prawidłowością brzmienia i pisowni nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych Komisji Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych – organowi opiniodawczo-doradczemu powoływanemu każdorazowo przy ministrze właściwym do spraw administracji publicznej.

Pierwsza Komisja utworzona została w 1934r. przy Ministrze Spraw Wewnętrznych, następne: w latach 1946-1950 przy Ministrze Administracji Publicznej, w latach 1950-1975 przy Prezesie Rady Ministrów, w latach 1978-1985 przy Ministrze Administracji i Gospodarki Przestrzennej, w latach 1986-1996 przy Ministrze-Szefie Urzędu Rady Ministrów i od 1997r. przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Skład Komisji - to przede wszystkim przedstawiciele nauki (językoznawcy, historycy, geografowie) oraz pracownicy wybranych urzędów centralnych i instytucji (pracownicy służb statystycznych, geodezyjnych, kartograficznych). W przeszłości z Komisją współpracowali tacy wybitni naukowcy jak: prof. St.Srokowski, prof. K.Nitsch, prof. W.Doroszewski, prof. W. Taszycki, prof. M.Karaś, prof. M.Szymczak, prof. H.Borek, prof. H.Samsonowicz, prof. J. Kondracki, prof. K. Rymut.

Obecny skład Komisji to: prof. dr hab. Aleksandra Cieślikowa (przewodnicząca), prof. dr hab. Ewa Wolnicz-Pawłowska (zastępca przewodniczącej), doc. dr hab. Barbara Czopek-Kopciuch, mgr Danuta Głowacka-Mazur, prof. dr hab. Janusz Gołaski, mgr Maria Izydorczak (sekretarz), prof. dr hab. Tomasz Jurek, mgr Justyna Karpińska, płk mgr inż. Stefan Miliszkiewicz, dr hab. Jerzy Mościbroda, prof. dr hab. Robert Mrózek i mgr Stanisława Szwałek.

Nazwy miast, wsi i ich części, także nazwy przysiółków, kolonii, osad oraz nazwy obiektów fizjograficznych są uznanym dobrem narodowym. Nazwy te są ściśle związane z historią i kulturą Polski. W nazewnictwie zawarte jest dziedzictwo i świadectwo przeszłości. Nazwy należą często do pierwszych słów zapisanych w języku polskim.
W wielu krajach europejskich nazwy geograficzne, w tym nazwy miejscowości, są prawnie chronione jak zabytki kultury czy sztuki, tj. nie mogą być dowolnie tworzone, zmieniane lub wykreślane z rejestrów.
Nazwy miast, wsi, itd. są używane nie tylko przez miejscową ludność, w aktach urzędów gminnych, na tablicach drogowych, etc. Większość nazw funkcjonuje w obiegu krajowym i międzynarodowym, ponieważ została wprowadzona do różnego rodzaju słowników, wykazów, map, przewodników, publikacji historycznych i geograficznych.
W związku z tym, obowiązkiem obywateli, organów samorządu terytorialnego oraz Komisji jest dbałość o to, by nazwy obiektów miały trwały charakter i nie ulegały koniunkturalnym zmianom. Nazwy miejscowości powinny opierać się doraźnym tendencjom do ich zmieniania lub wykreślania. Świadomość tego musi być ugruntowana we wszystkich organach administracji publicznej i propagowana wśród mieszkańców.
Nazwy miejscowości opublikowane w Wykazie urzędowych nazw miejscowości w Polsce w latach 1980-1982, zostały zebrane w terenie w latach 60-tych XX w. przez wykwalifikowanych pracowników nauki i administracji, w bezpośrednich rozmowach z mieszkańcami. Nie jest więc prawdą, że – jak podają niektórzy wnioskodawcy – „nigdy nie były używane” lub „najstarsi ludzie nie pamiętają”. Nawet, jeśli młode pokolenie nie zna jakichś nazw, pozostają one trwałą wartością narodową i nie powinny być wykreślane.
Źródło:
www.mswia.gov.pl